Ποιητικές συγγένειες
Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε η πρόσφατη έκδοση της Σύγχρονης Ανθολογίας της Νέας Ελληνικής Ποίησης από τις εκδόσεις Νέας Διαστασης , υπό την αιγίδα του ποιητή Δ.Ιατρόπουλου.
Στο πρόλογο της Ανθολογίας επισημαίνεται, ότι η επιλογή των ποιημάτων της συγκεκριμένης έκδοσης έγινε με γνώμονα την αμεσότητα του εκπεμπόμενου μηνύματος και τη γλωσσική επάρκεια, στοιχειοθετημένα από εσωτερικό ρυθμό, ωστε να αποτελούν “πραγματική ποίηση”.
Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν δήλωσα στον περίγυρό μου “πραγματική ποιήτρια”. Θυμάμαι και γελώ με την καρδιά μου, όταν κάποτε συμμετείχα σε μια ποιητική ομάδα, που εκ συστήματος παρήγαγε κάθε χρόνο κι από ένα “Ανθολόγιο” , η δημιουργός της ομάδας είχε τυπώσει επισκεπτήρια (κάρτες) με τα τηλέφωνά της και δήλωνε “ποιήτρια”. Μάλιστα για κάθε ανθολόγιο που “εξέδιδε” είχε ως προσωπικό της κέρδος μια δωρεάν έκδοση και προβολή.
Εν πάσει περιπτώσει δεν θεωρώ, ότι ισχύει κάτι τέτοιο για το συγκεκριμένο Ανθολόγιο του ποιητή Ιατρόπουλου, όπου περιλαμβάνονται τα ποιήματα μου “Γραμμές αυθόρμητης επιθυμίας” και “Μπότοξ στο φρύδι του Κόσμου” μεταξύ των ποιημάτων άλλων 129 ποιητών. Ίσα-ίσα , που φαίνεται να έχει καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια από τους συντελεστές του Ανθολογίου και προσωπικά από τον κ.Ιατρόπουλο για την συγκέντρωση, την αξιολόγηση, το στήσιμο του βιβλίου ακόμη και την διανομή του!
Αρκετά επιμελημένη η έκδοση , συνέπεσε να μου παραδοθεί την μέρα που τιμήθηκε συνολικά για το ποιητικό της έργο η αγαπημένη μου ποιήτρια Φανή Αθανασιάδου. Έτσι το βραδάκι που γύρισα από την εκδήλωση κι ενώ ήμουν πολύ συγκινημένη από την συνολική παρουσία της Φανής, καταπιάστηκα να εμβαθύνω πρώτα στα βιβλία της Φανής “ Δελτίο καιρού” και “Άστεγη Αγάπη” , για την ποιήση της οποίας Φανής νοιώθω πως είναι συχνά πολύ συγγενική μου, τόσο ως προς τους συμβολισμούς που επιλέγονται όσο και ως προς τον τρόπο που “βιώνεται” συνολικά η ποίηση.
Κατόπιν λέω ας ξεφυλλίσω το βιβλίο της Ανθολογίας....και το ξενύχτησα σχεδόν μέχρι το πρωί, τσακίζοντας διακριτικά τις σελίδες του βιβλίου στην πάνω δεξια γωνίτσα τους, γιατί κάποια ποιήματα μου φάνηκαν “συγγενικά” μου.
Θέλω να πω ότι με κάποιους ποιητές νιώθω να με δένει ένα αόρατο νήμα, μια συνάφεια μεταξύ μας κι έτσι ξεχώρισα αρκετούς που δεν τους γνώριζα. Δεν πρόκειται ούτε για θεματική συνάφεια , ούτε για συνάφεια ύφους. Αφορά πιο πολύ τους συμβολισμούς, τα μονοπάτια που βαδίζουμε δια του Λόγου, όταν πραγματοποιούμε την αυτοσυνείδησή μας και τον προορισμό μας στο σπίτι , που μας νοίκιασε η Ποίηση και που κάθε φορά ανοίγουμε ένα δωμάτιό της ερμητικά κλειστό χρησιμοποιώντας ως δια-μεσο-λάβηση τη γλώσσα και τους συνειρμούς σαν φορείς του εκπεμπόμενου μηνύματος.
Ο άλλος αγαπητός Δημήτρης Γκόγκας ,που τόσο πολύ αγάπησε τους ποιητές -έχει συλλέξει τις γνώμες 89 ποιητών για την ποίηση.
http://dimitriosgogas.blogspot.gr/2017/
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου