ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ

Παλιό μου σπίτι ημιυπόγειο,
σκοτεινό, διατηρητέο,
με δυο μάτια ορθάνοιχτα στο φως,
σ` αναστηλώνω:
ως αρχειοθήκη παλαιών πλοηγών
σ` επαναχρήζω,
παλιές ατραπούς ορίζω
το μπούσουλα να δίνουν
σ` εξερευνήσεις νεότερων οδοιποριών.

Καινούργιο μου σπίτι ευήλιο,
ευάερο, διαμπερές,
με δυο κεντρικές κολώνες
το υπερώο σου να στηρίζουν,
ως χώρο σύγκλισης σ` ορίζω:
στην ανοιχτότητά σου
φιλόξενες οι νέες χαράξεις
πολυσύνθετων διαδρομών,
που το νήμα γερά κρατούν
δρόμων που δεν ευόδωσαν,
πορειών, που ξεκίνησαν αδιέξοδες.

Παλιό και νέο μου σπιτικό,
από την εσωτερικότητά σου
ανεβοκατεβαίνω:
πότε προς το φως ανασταίνομαι
και πότε στο σκοτάδι πισογυρίζω,
μα ποτέ πια μόνο σκοτεινά,
Όλο και πιο προς το Φως,
Όλο και πιο προς την ευρυχωρία,
Όλο και πιο προς το διαμπερές.
Η σφαίρα του παρελθόντος εξήλθε
το τραύμα του πια ανέβλεψε.

Μέσα κι έξω η ίδια:
Διάφανη από το υπερώο
προς το Φως καθεύδω.




1.Επίμετρον= επίλογος, υστερόγραφο
2.υπερώο= χώρος μύησης, χώρος επίβλεψης
3.καθεύδω= (εδώ) βυθίζομαι, ησυχάζω

ΑΓΚΑΘΙ

Όλα καινούρια μέσα μου,
μόνο τούτος ο ξένος παρείσακτος,
όμηρος πιασμένος σε αγκάθι.
Αν ρόδο είναι η ευτυχία,
στη ρίζα άστο να ευωδιάζει,
δεν είναι για το βάζο`
(εκεί φορά το ένδυμα του δήθεν,
όπως οι στολισμένοι με φουλάρια
«κριτικοί» εικαστικών.)
Ακόμη όμηρος
πιασμένη στο αγκάθι του.
(Νεκρός που χρόνια καταψύχεται,
ως ν`αποφασιστεί
με τυμπανοκρουσίες η πομπή του).
Όλα καινούρια μέσα μου…
Η παλαιότητα,
πληγή που κακοφόρμισε…

1η ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΨΗΦΙΔΩΤΟΥ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

ΣΕ ΚΑΛΩ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΕΘΣΗ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗΣ-ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ-ΨΗΦΙΔΩΤΟΥ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΡΙΛΟΦΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 1-6-2010 ΕΩΣ ΚΑΙ 5-6-2010 ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ 11.00-14.00 ΚΑΙ 18.00-20.00. Εκτιθενται και καποια δικά μου ξυλογλυπτα.




ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΡΙΛΟΦΟΥ



Ένα σπουδαίο ιστορικό μνημείο είναι το Δημοτικό Σχολείο του χωριού που χτίστηκε το 1914, το οποίο σχεδίασε ο διάσημος μηχανικός Παιονίδης. Η δαπάνη για το κτίριο ανήλθε στις 400 χρυσές λίρες από δωρεές των κατοίκων. Όλες οι εργασίες έγιναν με εθελοντική προσωπική εργασία. Στο αέτωμα πάνω από την είσοδο είχε την επιγραφή "ΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΖΟΥΜΠΑΤΕΣ". Αργότερα, όταν ανακαινίσθηκε αναγράφηκε με χρυσά γράμματα (από δωρεά κατοίκου) " ΤΡΙΘΕΣΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΟΥΜΠΑΤΕΣ". Στα χρόνια της κατοχής οι Γερμανοί κατέλαβαν το σχολείο για δύο χρόνια και διακόπηκαν τα μαθήματα γι'αυτό το χρονικό διάστημα. Από το 1955 μέχρι το 1963 λειτούργησε το νυχτερινό σχολείο, προκειμένου να εκλείψει ο αναλφαβητισμός και να μπορέσουν οι νέοι-που λόγω του πολέμου έμειναν αναλφάβητοι-να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν.

Το συγκεκριμένο οίκημα, το διάστημα που πέρασε χρησιμοποιήθηκε για διάφορες χρήσεις, ενώ από τα τέλη του 2006 ολοκληρώθηκε η επισκευή - αναστήλωσή του με τη συνδρομή της Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου Μίκρας προκειμένου να χρησιμοποιηθεί εκ νέου ως Δημοτικό Σχολείο και να ξανακουστούν στους διαδρόμους του παιδικές φωνές.Τα έξοδα για την επισκευή του Παλαιού Δημοτικού Σχολείου Τριλόφου καλύφθηκαν από το Πρόγραμμα Σχολικής Στέγης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης.
Από το 2009 λειτουργεί ως Πολιτιστικό Κέντρο αφού κατασκευάστηκε νέο δημοτικό σχολείο στη περιοχή Βλάχος.

ΑΥΤΟΕΙΚΟΝΑ (DAS BILD)

Επαίτης των δικαιωμάτων μου
κατάντησα,
που αφέθηκα να στροβιλίζομαι
στου υπερσυστήματος τη δίνη!
Εγώ από πάντα πιστή εργάτρια,
για ισότητα φρονούσα
στη κοινωνία των βασιλισσών
και των κηφήνων.
Τούτοι όμως ανέκαθεν προνομιούχοι,
προσδένονται στο άρμα
του τάχα αλτρουίσμού
(για εσωτερική κατανάλωση και μόνο)
με δήθεν «αγαθοεργίες»
δαπανούν από το μέλι
των κόπων μου.
Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας
του δορυφόρου μας
πιάνουμε ταβάνι εμείς οι αστροναύτες.
Στη Γή ας πατήσουμε γερά!
Η στάση «ουρανός»
ανήκει στη βασιλεία των κηφήνων.

AΣΗΜΑΝΤΑ- ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ

Ούτε ποδήλατο σου γύρεψα,
μήτε πυροτεχνήματα
μονάχα καραμέλες γεμιστές
με αμυγδαλόπαστα,
ή μια ντουντούκα της δραχμής
για να σε ξεκουφαίνω,
που δε μ` ακούς.
Όσα βρίσκεις δηλαδή,
στο περίπτερο,
ή στο ζαχαροπλαστείο «Ο Ντίνος».
Τόσα ασήμαντα
σημαντικά για μένα,
τόσο ασήμαντα
στα δικά σου σημαντικά.
Παραδόξως δεν εξέπνευσα,
μόνο εμπνεύστηκα.
Ανασαίνει κανείς
όταν τραβά το δικό του
σημαντικό δρόμο;
Και τώρα,
τόσα πολλά σημαντικά
που κατόρθωσα,
δε ξέρω πια τι να τα κάνω…

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥ

Δε την αντέχει η παλαιότητα
τη νεοτερικότητα:
το παλιό χρώμα ξερνάει το καινούριο
ιδίως στις διεπιφάνειες,
όπου τα όρια τις διαχωρίζουν.
Στις ακέραιες καταστάσεις
εύκολα στρώνεις το νέο χρώμα
(καμωμένο από γήινα υλικά «οικολογικό»,
μα πρόσεξε το πινέλο να `ναι
«μεταμοντέρνο» από ακρυλική τρίχα).
Στους διαχωρισμούς
το περνάς δύο και τρία χέρια
αν χρειαστεί,
η ξεραμένη παλαιότητα
φεγγρίζει τη νέα οικολογία.
Ούτως ή άλλως γι αυτό υπάρχουν
οι μπογιές της ανακαίνισης,
δίνουν όψη καινούρια στο παλιό
και συ χαίρεσαι τα καλά του «πριν»
και του «μετά».