ΚΟΥΤΙ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Μην ανοίξεις ξανά το κουτί της Πανδώρας,
ένα τζίνι μέσα του έχει κρυμμένο
σαλτιμπάγκος εγώ, ξεπετιέμ` αδιάκοπα,
στο ακατάπαυστο,
του «υπάρχω» αυτό μέσα-έξω.
Χορούς ευτυχίας, ξεγνοισιάς ,
λησμοσύνης δε χόρεψα,
-αφέντη ό,τι πρόσταζες-
σε φιάλη μ`ασφυξίας το φέλινο πώμα,
στη δική σου βολή με λεφτέρωνες.
Χρόνια και χρόνια έχω απαγκιάσει,
τζίνι κρυφό σε Πανδώρας Κουτί,
τη φιάλη ν` αφήσεις σ`ήρεμο τόπο,
μη ξεχάσεις τη τάπα να βγάλεις.
Λαχανί χορταράκι, τοπίο θαλλερό,
σε δυο πεύκων το ίσκιο μια κούνια θα στήσω,
στων πρώτων μου χρόνων το λίκνο θα μπώ.
Νέα λόγια και πάλι θα μάθω,
Κούνια μου –Μπέλα μου
έλα μου δάκρυ αδάκρυστο ,έλα μου,
έλα μου χάδι αχάιδευτο,έλα μου,
έλα μου λέξη πρωτόγνωρη
σ`αγαπώ,
τον εαυτό μου αγαπώ ,που λικνίζω....

4-6-07

ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ

Kαι συ Μεγάλε Αδελφέ,
μη τάχα κάνεις πως δεν υπάρχεις;
στη ξύλινη γλώσσα των εκφωνητών,
στο επίπλαστο χαμόγελο της show biz,
στις εκκωφαντικές διαφημίσεις της Cola;
Πίσω από τα εκδοτήρια τω εισιτηρίων,
τους αυτόματους πωλητές,
τις γιγαντοαφίσσες του μετρό,
τις ρυπαρές πόλεις,
τα γυάλινα παράθυρα των γραφείων
καραδοκείς.
Στις ρόδες των αυτοκινήτων
που λειαίνουν την άσφαλτο,
στα κυβικά, τις ροπές και τις επιδόσεις,
που δήθεν τα διαφοροποιούν ,
μετράς τα ευπώλητα.
Στα hits των ραδιοφώνων,
στα best-sellers των προθηκών
κεντρικών βιβλιοπωλείων,
στα σουξέ των δισκοπωλείων,
στις Χρυσές Αρκούδες των Φεστιβάλ,
στην ομογλωσσία της Eurovision,
μη τάχα κάνεις πως δεν είσαι;
Σε τσάκωσα τσαρλατάνε:
εκεί, στην ομοιότητα
στη ταύτιση , στη μίμηση
του μέτριου προς το αυθεντικό
είδα τη σκιά σου να γλιστρά
αθόρυβα,
σα να `κανες με τις κάλτσες πατινάζ
σε καλογυαλισμένο πάτωμα..

28-5-07

ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ

Μεταφορά ζωγραφικού πίνακα σε ξυλόγλυπτο με τη μέθοδο του βαθέος ημίγλυφου.
(Κατασκευή της Κανέλλας 2007)

















Λέω να πάρεις ένα χοντρό ντοσιέ
Βιογράφε,
απ` αυτά με τη σκληρή πλάτη
των οκτώ εκατοστών,
γιατί καθώς εγώ θα σου εξιστορώ
τα παρελθόντα,
τα μελλούμενα αυτόματα προγράφω
και αναρωτιέμαι,
με τόσο βεβαρημένο παρελθόν,
πώς θα σηκώσω εγώ το μέλλον,
ως άλλος Σίσσυφος;
Ενώ έτσι στο ντοσιέ,
τα παρελθόντα σού αποθέτω,
κράτα καλά το αρχείο,
από το Α ως το Ω,
κι αν στο μέλλον ζητηθεί,
σ`αυτά ν` ανατρέξεις με τάξη,
στ` αντίστοιχο το γράμμα.
Καλή αρχειοθέτης εδώ και χρόνια
σπουδαία τις πράξεις μου ταξινομούσα,
σε σκοτεινά αρχεία,
που αξία πάντα είχαν,
μόνο και μόνο όταν
ήταν η πρόσβαση επιτρεπτή .
29-5-07

ΡΟΛΟΙ

Σε κάποιο ρόλο σκουντουφλάμε
μέσα μας,
αν είναι της Μήδειας ή του Οιδίποδα
κανείς δε ξέρει,
μας ενθουσιάζουν τα κοστούμια, τα σκηνικά,
το κείμενο, το casting,
λέμε θα τον παίξουμε,
υπογράφουμε τα συμβόλαια
και σπαζόμαστε να μάθουμε τα λόγια.
Να `μαστε στις πρόβες, στο παλκοσένικο,
σκηνοθέτης, υποβολείς , φώτα
όλα εν τάξει,
για να μάθεις τούτο το κούνημα του χεριού,
κείνο το χαμόγελο ή το δάκρυ.
Μα συ ανεπίδεκτη,
λες πως τελικά δε μπαίνεις
στο πετσί του,
μήπως τον άλλονε να διάλεγες;
Μεταξεταστέα σε ρόλους που δεν παίχτηκαν,
σε αυλαίες που δεν άνοιξαν ,
έρμαιο σε αδαείς σκηνοθέτες,
που μόνο περιστασικά εκπαίδευαν
συνοικιακούς θιάσους,
εκεί στη σχολή τί μάθαινες;
«Ποιό ρόλο παίζεις τώρα;»
σου φωνάζει ο Σκηνοθέτης,
συ κολλημένη στο ίδιο μοτίβο.
«Δεν μπορείς αγάπη μου
να παίζεις Ιφιγένεια,
τώρα λες τα λόγια
του τυφλού Οιδίποδα»

29-5-07

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Σκάζει στο μίσχο το μπουμπούκι,
η κάμπια σε πεταλούδα
τη μορφή αλλάζει.
Φιδοπουκάμισο νέο το ερπετό φορεί,
απ`τη παλιά του τη στολή
ξεντύνεται.
Μωρό γυμνό στην αγκαλιά κρατώ
-το νέο μου εαυτό-
που στήθος λαίμαργα ζητά δικό μου.
Τη σκουριασμένη πανοπλία μου,
αργά μα σταθερά απεκδύομαι
κι ευθυτενής, σε νέους
προσανατολισμούς πορεύομαι.
Παραδουλεύτρα,
τα σκουριασμένα σίδερα να πάρεις,
ότι ταχιά περνά το φορτηγό
της ανακύκλωσης.
Τα μπάζα, που στα Δέλτα απορρίπταμε,
στομώνουν τις πλημμυρικές
των ποταμών ροές.
Τέκνο παλιό της ανακύκλωσης εγώ,
στου οικοσυσυστήματος την ισορροπία
βιοποίκιλη συμμετέχω,
με τις σκουριές μου ως ιπτάμενες τέφρες,
λίπασμα,
σε νέων φυτών τις ρίζες εναποθέτοντας.


12-05-07


ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

Κλείνω τα ματια
κι ανάμεσα στα βλέφαρα η εικόνα:
τούτη που έσπειρες στη μεταξύ μας
φανταστική συναλλαγή.
Τη περασες από σαράντα κύματα:
οι αδιάκοποι βλεφαρισμοί
το μαρτυρούν...
Μα τώρα η εικόνα γίνεται δική μου
με τα δικά μου τα κλειδιά
το συναίσθημα ξεκλειδώνει.
Δεν είπες τίποτε γι αυτό-όχι πως δεν είχες-
μ`αφησες ν`αφουγκραστώ μονάχη στη σιωπή.
Διάβαζα τις θέσεις της γλώσσας σου
κι έβαζα τη δική μου
στην ίδια λέξη,
ύστερα άρχισα να την ακούω:
«συναισθημα», «συναίσθημα»
και να τη λέω πάλι και πάλι,
ως να τη κάνω πια δική μου
Πραγματικότητα..
Με συγκλονίζει,
η αντίφαση αυτή με το πραγματικό.
Ως τώρα δεν είχα μάθει τις μικρές αντιφάσεις να εναρμονίζω.

ΝΕΟ ΜΠΛΟΓΚ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ

Υστερα από μια σχετικά μακρόχρονη απουσία από το διαδίκτυο ,σας καλοσωρίζω στο νέο μου Μπλογκ ως Κανέλλα 16= papaver=eugvog=Ευγενία.
Το παλιο μου Μπλογκ μπαίνει σε αδράνεια, παρακαλώ βάλτε ως σύνδεσμο το νέο αυτό Μπλογκ , όσοι το επιθυμείτε με την ισοδυναμία:http://eugvog.blogspot.com/