.....ποίηση είναι αυτή η επικοινωνία του ατομικού λόγου ύπαρξης με τους άλλους λόγους ύπαρξης, αυτούς των Αναγνωστών του.

«....Κατά την άποψή μου το ποίημα «τελειοποιείται» μόνο, όταν το παραλάβει ο Αναγνώστης και το κάνει δικό του...»


Δευτέρα 18 Ιουνίου 2018

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΟΙ ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΧΡΟΝΟΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ"










ΙΚΕΑ ΦΑΜΙΛΥ

Αχ πόσο θλιβερό είναι το βλέμμα,

των ανέργων που συνωστίζονται
στο πρωινό του εστιατορίου του ΙΚΕΑ!
Kαθώς σπρώχνουν το δίσκο τους,
στη μεταφορική των πιάτων ταινία
εποφθαλμιούν την γενναιοδωρία της μαγειρισσας,
καθώς με βιάση τα πιατα τους γεμίζει ,
του μενού του ενός ευρώ.

Αχ πόσο ευγνώμον ειναι το βλέμμα
των συνταξιούχων που συνωστιζονται
στις πυκνοβαλμένες καρέκλες,
της τραπεζαρίας του ΙΚΕΑ.
Καθώς με αργές κινήσεις κι ομιλίες
βάζουν στην άκρη την τυροπιττα και τον καφέ,
του μενού του ενος ευρώ,
από τις τσέπες τους ξεπηδούν
σπιτικά κουλουράκια, πλεκτά
και αναβράζοντα δισκία για τους πόνους.

Αχ πόσο χαρούμενοι είναι οι υπερήλικες,
που αργοσέρνουν τα βήματα στην επιπλαγορά
και χαζεύουν κρεβατοκάμαρες και παιδικά παιχνίδια.
Με το μπαστούνι, το τρίποδο και αγκαζέ
δίνουν μια νότα ευτυχίας,
γιατί, πού ξέρεις αύριο;








ΑΠΟΡΡΟΦΗΤΗΡΑΣ

Ρουτίνα πάλι τ` αυριανό το φαγητό
χθες φασολάδα,
προχθές κοτόπουλο με χυλοπίτες,
ρύζι μιλανέζα,
όσο κι αν τις σελίδες
του οδηγού μαγειρικής γυρνώ,
στις ίδιες πάλι συνταγές θα καταλήξω.
Η κατσαρόλα μες τη πλήξη…
Μπορεί να κατεβάσω συνταγές
από το ίντερνετ
να δώσω άλλο αέρα στον απορροφητήρα,
μα πάνω στο φίλτρο του θα αιωρείται,
η αμφιβολία της αποτυχίας.
Σε μένα τη νοικοκυρά με πείρα,
προέχει ένα «πρέπει να πετύχει».
Τα ολισθήματα δεν μου επιτρέπονται
ούτε και στη κουζίνα.








ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΡΟΥΧΩΝ

Το ρεύμα το νυχτερινό ας εκμεταλλευτώ
μήπως και του μισθού μου
την απώλεια ισορροπήσω.
Το πλυντήριο με χρονοκαθυστέρηση
θα βάλω,
κι όσο εγώ τάχα θα ξεκουράζομαι,
για την αυριανή της εύρεσης δουλειάς ανεμοδούρα,
τους συλλογισμούς μου ο κάδος του θα στύβει.
Θα τους απλώσω να λιαστούν, ν `αεριστούν
να τεντωθούν,
στον ήλιο να μικρόβια να φύγουν,
του Ο.Α.Ε.Δ ο λεκές διεισδυτικός,
κανένα απορρυπαντικό δεν τον ξεπλένει…






ΣΤΕΓΝΩΤΗΡΙΟ

Αποβραδίς τ` ασπρόρουχα στυμμένα,
βρέχει αδιάκοπα,
δεν είναι ο καιρός της πλύσης,
ας εκμεταλλευτώ των συσκευών τις λύσεις.
Τη μπάλα που το χνούδι μαγνητίζει
δε λησμονώ στο στεγνωτήριο να ρίξω,
για να `ναι απαλή η αίσθηση
στην επαφή
του δέρματος με ρούχο.
Κι αφού ρυθμίσω το διακόπτη,
στις μέγιστες στροφές,
στη μίνιμουμ ώρα,
τους υδρατμούς των τοίχων θα υγροποιώ.
Στεγνώνει η αγάπη μέρα με τη μέρα,
με τη συνειδητοποίηση,
πως εγώ δεν έχω διακόπτη:
όλες οι συσκευές μου
σε χρονοκαθυστέρηση…



ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΠΙΑΤΩΝ

Τα πιατικά στη γούρνα περιμένουν,
την αρχική τους αθωότητα να ξαναβρούν
κι εγώ τα τρίβω απαλά με το βουρτσάκι,
να διώξω από πάνω τους
αλλότρια ίχνη.
Το κέτσαπ κι η μουστάρδα επιμένουν,
τα λίπη ακόμη πιο πεισματικά,
και μόλις αξιοπρεπώς τα καθαρίσω,
στις συρόμενες του πλυντηρίου σχάρες,
σα κρατουμένους τα τακτοποιώ.
Ένορκος της ταμπλέτας ο αφρός,
την αθωότητά τους θα διεκδικήσει.
Τι τα θες;
Σεσημασμένοι της ευελιξίας μας
δολοφόνοι,
αδίκως τη κατηγορίας τους αλαφραίνει
του απορρυπαντικού η σβήστρα.




ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΣΚΟΥΠΑ

Τα φίλτρα πάλι βουλωμένα και μυρίζει,
ας βάλω δυο ραβδάκια γιασεμί,
καλή η βολή της το χνούδι να μαζεύει,
μα δύσκολη
η καθαριότητα στη σκάλα.
Ο θόρυβος κυρίως εκνευριστικός,
των εφήβων την αυτοσυγκέντρωση
χαλάει,
κι εμένα πόσο αλήθεια «μου τη σπάει»,
τη σκόνη
απ` όλους τους χώρους να ρουφώ.
Αυτή τη συσκευή θα παροπλίσω,
ας ίπταται η σκόνη,
κι ας καθίσει όπου βρει,
έτσι κι αλλιώς για χρόνια αλλεργική,
το ξεσκόνισμα δεν είναι η θεραπεία…



ΦΟΥΡΝΟΣ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ

Μόνο όταν βιάζομαι σε βάζω μπρος,
η βία των κυμάτων σου με αποσυντονίζει
αφού δε δίνει σωστή θερμοκρασία:
στα άκρα ζεστά, στη μέση κρύα
τα φαγητά παραδομένα
στου μάγνητρου την έξαψη.
Λένε πως φταίει των πιάτων
η ειδική αγωγιμότης,
ωστόσο κι οι δυο ξέρουμε καλά,
πως ό, τι περνά
το φράγμα
της προστατευτικής σου ζελατίνας
μπορεί να βλάψει σοβαρά.
Θυμάσαι που μου έσβησες
τη συσκευή της εγγραφής
του άρρυθμου ρυθμού μου;
Γιατί τώρα οι αρρυθμίες μου
καταγράφονται
ως ιδιαίτερα πια γεγονότα
(η κανονικότητα από πάντα
περνούσε απαρατήρητη).


ΜΙΞΕΡ

Μ` αρέσει που χτυπάς τα υλικά
τους δίνεις υφή ομοιογενή
δύσκολα ν` αποσυνθέσεις:
(το χρώμα γίνεται παλέτα να συνθέσεις
η γεύση σχοινί ν` ακροβατείς.)
Ζηλεύω πιο πολύ τα επαγγελματικά
με τους μεγάλους κάδους
της περιστροφής,
τα ποικίλα χτυπητήρια,
τη πολλαπλότητα στη λειτουργία,
τη γρηγοράδα στις αποκαταστάσεις.
Κάπως έτσι χτυπιόμαστε κι εμείς
(στο μίξερ της κοινωνικοποίησης)
σε κανονικότητες
κι άντε μετά να ξεδιαλέξεις
τη διαφορετικότητα.


ΨΥΓΕΙΟ

Κέρας της Αμάλθειας
ή Κουτί της Πανδώρας;
Διττή η προσωπικότητα κι η λειτουργία σου.
Από τη μια γεμάτο καλούδια,
κι απ΄ την άλλη απειλή.
Τη μια συντηρείς, την άλλη καταψύχεις.
Μονίμως μου θυμίζεις
το τόπο κατάψυξης των επιθυμιών μου.
«Ψυχείον» που έλεγε κι η γιαγιά,
(στους πόσους άραγε βαθμούς
ψύχεται η ψυχή;)
Ή μήπως μόνο το σώμα καταψύχεται εν τέλει;
Όπως και να `ναι είσαι πια
ο τελικός προορισμός μας...



ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

Αχ! Πώς μοσκοβολάς εσύ θεά
των συσκευών μου!
Παλιές μυρωδιές ανακινείς
κουνέλι στιφάδο, ψωμί ζυμωτό,
κι εγώ πιστή σου σύντροφος
να σε κοιτώ στα μάτια,
τα μεγάλα, τα μικρά σου.
Ιδίως αυτός ο φούρνος σου.
Πόσες φορές δεν μου έχει κάψει
την επιδερμίδα,
κι άλλες πόσες φορές
στη μύτη τέρψη
οι μοσκοβολιές σου.
Κουζίνα μου, καρδιά μου!
Είσαι η μασίνα μου,
η συσκευή των συσκευών μου!






ΚΑΦΕΤΙΕΡΑ

Ακόμη κι αν τη δόση του καφέ μειώσω,
ή ελαφρύτερο χαρμάνι κι αν διαλέξω,
αργείς τόσο να φτιάξεις το πρωί
ένα φλιτζάνι εγρήγορσης της προκοπής.
Μάλλον τα άλατα θα φταίνε
(κι εγώ η απρόσεχτη μονίμως
αφιλτράριστο ,τρεχούμενο νερό σου ρίχνω.)
Με μια γεμάτη κουταλιά της σούπας
του κίτρου οξύ
και ξέπλυμα με κρύο νερό κατόπι,
καινούρια θα σε φτιάξω.
Το μόνο, που εδώ και χρόνια ανησυχώ
πώς μόνο με ήπιο οξύ σε καθαρίζω.
Εφτάρα η αντίστασή σου τελικά.
Με τίποτε δε κάμπτεται η ψυχή σου…



ΒΡΑΣΤΗΡΑΣ

Κοχλάζεις
και ξεχειλίζει το νερό,
το πάγκο της κουζίνας πλημμυρίζει,
μα έλα που ο χρόνος πιεστικός
ήταν για μένα μέχρι σήμερα ο δυνάστης.
Λέω να γίνω πιο ποιοτική
κι ας αργούν τα φαγητά να γίνουν.
Εξ` άλλου ποιος με περιμένει πια;
Οι έφηβοι ανυπόμονοι ,
την εξώπορτα με δύναμη χτυπώντας,
βιάστηκαν τη πείνα τους
σε ταχυφαγεία να κορέσουν.


ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Μόλις ο ταχυμεταφορέας
το νέο κινητό μού παραδώσει,
 θα σπεύσω
της μνήμης και της κάμερας
τις επιδόσεις να μετρήσω.
Κι αφού θ` αυτοφωτογραφηθώ,
την selfie μου θα επεξεργαστώ,
για να `ναι η εικόνα μου καλή,
 εκεί που η παρέα με καλεί.

Θα στείλω μερικά μηνύματα,
για να ξεφύγω από της άλγεβρας
τα προβλήματα
κι από των γονιών τον έλεγχο`
θα βάλω τέρμα μουσική και τ` ακουστικά,
δεν θέλω πια άλλα ν` ακούω,
κλείνω τα αφτιά.

H μάνα μου θα με ρωτά «έβαλες παλτώ;»
«κλείσε δεν έχω σήμα , δεν τ` άκουσα αυτό!»
 Κι όταν έχω αμηχανία, ή εκνευρισμό,
το κινητό θα πιάνω, να παίξω Pockemon.

Αν θέλεις την αλήθεια,
δεν μπορώ χωρίς αυτό
στο σπίτι μου νομίζουν,
πως έχω εθισμό.
Ωστόσο με βολεύει 
κι ας θέλω πιο πολύ,
με φίλους και γνωστούς
να `μαι στην εξοχή.

Και αν θα μπορούσα κάτι,
απ` όλα αυτά να άλλαζα
την απουσία, την απουσία είναι
που, παρουσία θα έκανα…..




ΡΟΛΟΪ

Αποβραδίς θα βάλω το ρολόι
στις έξι παρά τέταρτο να μ` ενοχλήσει,
ο κόκορας δεν θα λαλήσει,
γιατί δεν έμειναν
στη γειτονιά κοκόροι.
Θα σπεύσω να ντυθώ, να κάνω τσάι,
τα φρούτα θα ετοιμάσω για προσφάι,
και πριν καλά -καλά να ξημερώσει,
την άσφαλτο παρακαλώ να ημερώσει.
Τη κάρτα θα χτυπήσω βιαστικά στις επτά,
τα σκαλοπάτια της Υπηρεσίας
θ` ανεβώ αργά,
κι από δω και πέρα αργές θα `ναι οι κινήσεις
(αν θέλεις ως τα εξήντα εφτά να συνεχίσεις)
δουλεύοντας…



ΦΑΝΑΡΙ

Τώρα που έμαθα με ώριμο πορτοκαλί
να φρενάρω,
χτυπάνε στο προφυλακτήρα μου
αυτοί που ανέκαθεν
μόνο με κόκκινο σταματούν.
Εγώ όμως που από τα πριν,
στο καθρέφτη μου πίσω παρατηρούσα.
αφήνω το αυτοκίνητο προς τα μπρος
μαλακά να ολισθήσει.
Άμεσα το σφάλμα τους
αναγνωρίζουν
και σπεύδουν να υπογράψουν φιλικά
τη δήλωση διακανονσμού.
Δυο-τρεις γρατζουνιές οι απώλειες
κι αυτό είναι όλο,
ενώ πριν….
γυαλιά-καρφιά
όλα άτακτα στην άσφαλτο ριγμένα.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου