Καύσωνας ανέκφραστων συναισθημάτων
προβλέπεται για το Σαββατοκύριακο,
η πρωτεύουσα καζάνι που βράζει.
Από πλημμύρες δακρύων
τη Δευτέρα και τη Τρίτη
θα πνίγεται η συμπρωτεύουσα,
το αποχευτευτικό ομβρίων
δεν σχεδιάστηκε να επαρκεί
σε ξαφνικές νεροποντές.
Σ`άλλες πόλεις αίθριος ο καιρός:
στη Δράμα οι μνήμες
πνίγονται στη Βαρβάρα,
στη Καβάλα τα ψάρια
γιαλώνουν στο Παληό.
Για τη Θάσο δελτίο θυέλλης:
μαζέψτε κουβαδάκια, στρώματα
ομπρέλλες από τη παραλία,
τα κύματα θα φτάσουν έως και τρία μέτρα,
αφρίζοντας θα σκεπάσουν
τις αιώρες των παιδικών χρόνων."
Όντως αυτός ο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαύσωνας ανέκφραστων συναισθημάτων" που βρίσκουν σιγά σιγά την έκφρασή τους στα νέα σου ποιήματα δονεί ακατάπαυστα τη γραφή σου τελευταία,γι` αυτό & δεν σταματά να μας συγκινεί!
Τελικά ξέρεις ποιο είναι το βασικό ερώτημα; Να σε καίει ή όχι; Να τα εκφράζεις και να αποφορτίζεσαι, ή όχι και να τα..γράφεις; Η δική μου αλήθεια είναι κάπου ανάμεσα, αποφορτίζω τα εύκολα και κρατώ τα "δύσκολα" , τα πιο ευαίσθητα, τα πιο ταπεινά , τα πιο μικρά και τα πιο "λίγα". Πολλοί που με ξέρουν αναρωτιούνται πώς μου βγάινει το..καλλιτεχνικό, γιατί θεωρούμαι εκφραστικός άνθρωπος εν γένει. Φαντάσου να μην ήμουν κιόλας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που υπάρχουν οι λέξεις και...τα ξύλα !!!
Ναι! & η δική μου αλήθεια είναι κάπου εκεί όπως λες "ανάμεσα".Τελικά όλοι κάπως έτσι είμαστε.Σε μένα πάλι δεν μπορούν να διανοηθούν πώς βγαίνει τόσος πόνος σε όσα γράφω...Όλοι με ξέρουν για πολύ καλαμπουρτζή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά!