ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Σκάζει στο μίσχο το μπουμπούκι,
η κάμπια σε πεταλούδα
τη μορφή αλλάζει.
Φιδοπουκάμισο νέο το ερπετό φορεί,
απ`τη παλιά του τη στολή
ξεντύνεται.
Μωρό γυμνό στην αγκαλιά κρατώ
-το νέο μου εαυτό-
που στήθος λαίμαργα ζητά δικό μου.
Τη σκουριασμένη πανοπλία μου,
αργά μα σταθερά απεκδύομαι
κι ευθυτενής, σε νέους
προσανατολισμούς πορεύομαι.
Παραδουλεύτρα,
τα σκουριασμένα σίδερα να πάρεις,
ότι ταχιά περνά το φορτηγό
της ανακύκλωσης.
Τα μπάζα, που στα Δέλτα απορρίπταμε,
στομώνουν τις πλημμυρικές
των ποταμών ροές.
Τέκνο παλιό της ανακύκλωσης εγώ,
στου οικοσυσυστήματος την ισορροπία
βιοποίκιλη συμμετέχω,
με τις σκουριές μου ως ιπτάμενες τέφρες,
λίπασμα,
σε νέων φυτών τις ρίζες εναποθέτοντας.


12-05-07


ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

Κλείνω τα ματια
κι ανάμεσα στα βλέφαρα η εικόνα:
τούτη που έσπειρες στη μεταξύ μας
φανταστική συναλλαγή.
Τη περασες από σαράντα κύματα:
οι αδιάκοποι βλεφαρισμοί
το μαρτυρούν...
Μα τώρα η εικόνα γίνεται δική μου
με τα δικά μου τα κλειδιά
το συναίσθημα ξεκλειδώνει.
Δεν είπες τίποτε γι αυτό-όχι πως δεν είχες-
μ`αφησες ν`αφουγκραστώ μονάχη στη σιωπή.
Διάβαζα τις θέσεις της γλώσσας σου
κι έβαζα τη δική μου
στην ίδια λέξη,
ύστερα άρχισα να την ακούω:
«συναισθημα», «συναίσθημα»
και να τη λέω πάλι και πάλι,
ως να τη κάνω πια δική μου
Πραγματικότητα..
Με συγκλονίζει,
η αντίφαση αυτή με το πραγματικό.
Ως τώρα δεν είχα μάθει τις μικρές αντιφάσεις να εναρμονίζω.