Ματιά μου απόμακρη,
ασυγκίνητη
μια μου φεύγεις-μια μου έρχεσαι`
αντάρτισσα έγινα
για να σε φτάσω,
σ` αλλότριες όψεις
ξενιτεύτηκα.
Σε θάβω- σ` ανασταίνω.
(Είχε ένα παγωμένο
χαμόγελο “ντεμί”
λίγο ειρωνικό-λίγο απόμακρο
σα να `λεγε “έχε γεια”
σα να `λεγε
“δε με καταλάβατε καλά”.
Το θάψαμε…
Με το φτυαράκι
σκορπίσαμε τριπλά το χώμα,
που μούσκευε
από δάκρυα βροχής.)
Μού στέλνω μέϊλ:
της οθόνης τα μάτια φιλόξενα
(τα βλέπεις-δεν τα βλέπεις
κι αυτά “ντεμί”… )
Τυπώνω επισκεπτήρια
της νέας μου ιδιότητας:
“πραματευτής fractal”.
Δεν πουλώ
δεν αγοράζω πια ματιές.
Στο βάθος των πραγμάτων
κοιτάνε τα μάτια…
Υφολογικά μού αρέσει το στιλ γραφής του ανάμεσα στο "είναι" & το "δεν είναι" ανάμεσα στη Θέση & την Παρ (εν) Θέση του εικονικού & του πραγματικού ανάμεσα στην κυνική υποκρισία του ΔΗΘΕΝ & του "είναι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ δυνατό κείμενο Ευγενία μου. Βγήκε δοσμένο φαινομενικά με πολύ απλό τρόπο μα έχει μέσα του πολύ πόνο & πολύ καρδιά & θέλει μεγάλη καρδιά για να φτάσει κανείς μέσα από την "όποια" & "δήθεν " εικονική πραγματικότητα να πει στο τέλος :
"Δεν πουλώ
δεν αγοράζω πια ματιές.
Στο βάθος των πραγμάτων
κοιτάνε τα μάτια… "
Δεν ξέρω πολλούς που θα χαν τα κότσια να το πουν έτσι ντόμπρα!
Να σαι οκ. Καλό βράδυ.
Σ ευχαριστώ γι αλλη μια φορά που το πιασες το θέμα από τη ρίζα του! Και πόνο περιέχει κι όσα λες! Χαίρομαι που σ`αρεσε το στυλ, φαίνεται ότι αλλάζει κάτι στο τρόπο γραφής μου τώρα τελευταία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, εκεί, στο βάθος των πραγμάτων κοιτάνε τα μάτια. Όμορφο. Μέρα καλή
ΑπάντησηΔιαγραφή"Είχε ένα παγωμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήχαμόγελο “ντεμί”
λίγο ειρωνικό-λίγο απόμακρο"
κανέλλα,
καλώς την !!
ο υπαινιγμός και η ανεπαίσθητη "λύπη' των στίχων σου κερδίζουν τον αναγνώστη.
φοβάμαι τα μάτια των ανθρώπων.
σε φιλώ
Καλώς ήρθες πίσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω όλα καλά (τα λοιπά) γιατί από δημιουργία....
φορτσάτη!
(ΟΙ προλαλήσαντες τα είπαν μια χαρά και συμφωνώ)
@Lakis
ΑπάντησηΔιαγραφήσ`ευχαριστώ για την επίσκεψη Καλημέρες!
@Αριαδνη
Ναι περιέχουν λύπη οι στίχοι.Για τα μάτια των ανθρώπων έχω να πω ότι ποτε δε τα φοβήθηκα. Ακόμη και τα εχθρικά έχουν κάτι να πουν...
@Μέρη
σ`ευχαριστώ για τις ευχές στα λοιπά, οι συγκυρίες μας κάνουν δημιουρκικές..
@Αλεξ,
έχασα κι εγώ τις απαντήσεις στα σχόλια. Το νετ τελευταία παρουσιαζει διακυμάνσεις!
Προσπάθησα να κάνω μια διόρθωση τις προάλλες & γω αλλά λόγω επεξεργασιών που έχει ο μπλογκερ τούτες τις μέρες (βλ. συνεχώς ενημέρωση σε πανόπτη σου) έπεσα στην περίπτωση….Ήθελα στο α! Εδώ σχόλιο μου να γράψω «ποΛΛΗ καρδιά» ( & όχι «πολύ»). Λίγο η κεκτημένη ταχύτητα ,λίγο ο δαίμων της πρεσβυωπίας (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε.!!!) εννοείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι όντως κάτι ίσως να αλλάζει στο στίλ σου. Είναι πιο ανάλαφρο με όλο το βάρος που κουβαλάει μέσα του…Είναι μια ήπια δική σου επανάσταση ίσως. Θα δούμε. Το θέμα είναι ότι είσαι πάντα ο εαυτός σου. Αυτό το συνεχίζεις μέσα από τη διαφαινόμενη αλλαγή & είναι το βιωματικό χαρακτηριστικό της γραφής σου.
Τώρα που το διαβάζω ξανά :
"Δεν πουλώ
δεν αγοράζω πια ματιές.
Στο βάθος των πραγμάτων
κοιτάνε τα μάτια… "
Σε πρώτη φάση μου θυμίζει διακειμενικά ένα πολύ αντιπροσωπευτικό ποίημα της Ελληνίδας ( σχετικό με την ποίηση φυσικά, μα λειτουργεί & πιο πολύπλευρα & πλατιά . Αν μας διαβάζεις ,Ελληνίδα, το καταθέτεις…Μη με βάζεις να ψάχνω στο ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ!) το υπέροχο “Clear Vision”. Αξίζει να το διαβάσει κανείς.
Σε δεύτερη φάση με κάνει να σκεφτώ παλιούς όμορφους καιρούς της έντυπης παρουσίας μόνο των Λογοτεχνών ,όπου θέλω να πιστεύω τα πράγματα ήταν πιο «αγνά». Υπήρχαν οι ποιητικές βραδιές εδώ στην « Τέχνη» , στο ΑΠΘ κλπ & κει ξεχώριζαν τα ταλέντα. Ο σκάρτος & ο υποκριτής άνθρωπος ξεχώριζε σε 1-2 συναντήσεις ,γιατί τα πάντα διαδραματίζονταν στην ολότητα του «εδώ & του τώρα». Τίποτε δεν ήταν παραμορφωτικά αποσπασματικό όπως μέσα από τη θολούρα του άυλου όπου κανένας μας δεν είναι πότε μαζί στο «εδώ» του άλλου ,αλλά είναι μόνο στο δικό του αποσπασματικό «τώρα»… Ε! Να γιατί υπάρχει πρόβλημα…
Πολλοί μαζί ανακατεύονται , πολλά τα διαπλεκόμενα κι αν πεις & για συγκοινωνούντα δοχεία και για αφελείς που συμμετέχουν σε αυτά ανυποψίαστοι γεμάτος ο άυλος κόσμος μας ,αλλά υπάρχουν & οι «αφελείς» ,οι δήθεν . Τάχα δεν κατάλαβα ,αλλά τη ζημιά την έκανα…
Τι να πεις! Από τη μια σκέφτομαι ( τώρα πια που άρχισα να καταλαβαίνω πολλά) πως αρκετά ψυχικά συντρίμμια έχει το νετ. Αλλιώς δεν εξηγείται το να ναι 24 ώρες καρφωμένα ονλαιν & να μη βγάζουν μιλιά …αλλά να καραδοκούν το κουτσομπολιό & χίλια μύρια άλλα…& να κάνουν μόνο κακό ,ή να ενημερώνονται μόνο για τα τεκταινόμενα και να το παίζουν κατά καιρούς Λογοτεχνικοί –ες Νομάρχες & Περιφερειάρχες του Άυλου ευκαιρίας δοθείσης…Ας συγχωρούμε όσο μπορούμε Ευγενία μου & ας μη δίνουμε σημασία σε τέτοια πάθη για να αντέχουμε ,μιας και όπως θα λεγε και ή καλή μας φίλη η Μέριλ τώρα το κολλήσαμε το μικρόβιο & δεν είναι εύκολο να το αποβάλλουμε. Σόρυ αν την παραφράζω λάθος.
Κουράγιο να χουμε να αντέχουμε εδώ που βρεθήκαμε. Εξάλλου αυτά τα «πάθη» αργά η γρήγορα αυτοκαταστρέφονται δεν αντέχουν στο χρόνο… «Το κακό από μόνο του καταστρέφεται αργά ή γρήγορα» λέει κάπου ο Π. Παίσιος γιατί εξ ορισμού του εμπεριέχει & την αυτοκαταστροφή του…Δυστυχώς για τον /την κάθε ΔΗΘΕΝ…
Καλό μα ς κουπί λοιπόν ( με βάση τις διδαχές αυτού του ποιήματος σου) και τα μάτια «να κοιτάνε στο βάθος των πραγμάτων» πάντα! Ναι!
Νομιζω ενα καλως επέστρεψες αρκει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επαναληψη ειναι περιτη ο Αγαπητος και καλος ΦΙΛΟΣ Αλεξ τα ειπε ολα τα κάλυψε ολα
Το ποίημα σου ακόμη περισσότερα !
Οτα μαθουμε να κοιτάμε τότε ισως δεν χρειαζεται να βλεπουμε .
Καλως επέστρεψες Ευγενία :)
Ματθαιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ ευχαρσιτώ για την επισκεψη και το πολύ εύστοχο σχόλιο! Πράγματι αρκεί να κοιτάμε !
Kαλωσόρισες, με τη όμορφη,βαθιά σου ματιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό χαρταετό,Ολγα με πιο προσωπική ματιά!
Καλή βδομάδα!
Έλειψες...