ΣΤΗ Μ.Π
(ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ
ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ!!!
ΜΟΝΟ
ΑΠΕΙΡΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!)
«Στα φανερά» μου φώναζες,
«Έλα να παίξουμε κρυφτό»
σου απαντούσα,
κρυβόμουν πίσω
από λέξεις-ποιήματα,
στα γκρέμια έτρεχα
και τσακιζόμουν,
φτερούγιζα στα ουράνια,
το χέρι απλώνοντας
σε Μορφές του Μικελάντζελο.
Εσύ «τα φύλαγες»...
«Φτου και βγαίνω»!
γύρισες,
με βρήκες με τη μία.
Τώρα η σειρά μου..
Εγώ τα φυλάω.
Τρέξε!"
Πολύ ωραίο ποίημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι κι αλλιώς το κρυφτό ήταν πάντα απ' τ' αγαπημένα μου παιχνίδια κι είναι το μόνο (ίσως) που συνεχίζουμε να παίζουμε από αναγκαιότητα και όχι μόνο
Να σαι καλά
Πολύ φιλοσοφημένο το σχόλιο της Μέριλ & θα συμφωνήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει το ποίημα μέσα του κάτι από μεγάλον που παραμένει πάντα παιδί & ταυτόχρονα μου θυμίζει & το ποίημά σου με τίτλο : Το παζλ.
Πάρα πολύ όμορφο. Καλό σου Σ/Κ !
Μεριλ, τα είπαμε και στο άλλο λογοτεχνικό βήμα που συναντιόμαστε, ότι το κρυφτό είναι και από τα προσφιλή παιχνίδια των ενηλίκων. Κρυβόμαστε πίσω από α΄πιερες μάσκες που φοράμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλεξ,
το ποιημα αυτό το χρωστάω σε μια νεα ποήτρια τη Μ.Π. η οποία έγραψε ένα υπέροχοο ποιημα με τίτλο "Το κρυφτό" .Τούτο το ποιημα είναι η απάντηση στο δικό της, σε επίπεδο "διαντίδρασης".
Αν μου επιτρέψει, θα σας αναδημοσιέυσω το "κρυφτό της" να δείτε τί διαμάντι είναι!!!Αλλά οι νέοι/-ες Είναι και "ωραίοι". Δεν θέλουν δημοσιότητες κλπ γιατί νομίζουν ότι εμείς οι παλαιότεροι/-ες κατέχουμε κάτι από ποιηση ενώ εκείνοι όχι....
Μ.Π σ`ευχαριστώ, να `ξερες πόσο!!!!
Να το κάνεις! Περιμένω να το διαβάσω. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε το όνομά της.Έτσι να της πεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να πω πολλά χρειάζομαι την άδειά της. Δε κρύβεται..ίσως είναι πιο επώνυμη από πολλόυς!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ομορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήefxaristw poly anonymous!
ΑπάντησηΔιαγραφή