Σε ονειρεύτηκα:
Έφτυσες στο χώμα φτιάχνοντας πηλό
και δυό καπάκια μου βαλες
για βλέφαρα στα μάτια.
Είπες: «ανάβλεψον»
Μαρία μου,
τούτο το θαύμα είναι του Υιού σου
εμείς οι γυναίκες,
ποτέ μας δε καταπιαστήκαμε
με θάυματα,
εξόν από κείνο του Ανθρώπου.
«Και λίγο είναι τούτο το Θαύμα;»
Μου αποκρίθηκες.
Έβγαλα από μέσα μου
τη σπερμοδόχο μας καταβολή
κι είπα:
«είμαι από μόνη μου ένα Θαύμα».
Ένιωσα
τα πήλινα μου βλέφαρα,
να εκσφενδονίζονται αιώνες μακριά.
«Φως!» φώναξα
κι ενώθηκα με τ`άστρα!
Σου χω πει πως σε βρήσκω σε εξαιρετική στιγμή; (μα ναι το χω πει...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως τα γυρίζεις πως τα αντιστρέφεις πως τα φέρνεις και γίνεται το θαύμα ποίημα;
Προσωπικά μ' αγγίζεις ως τα κατάβαθα και διαβάζοντάς το στο Λ. το μ΄νο που μπόρεσα να πω ήταν Ω,Ευγενία! έτσι αγγίζεις χωρίς δισταγμό αν και χρησιμοποιείς τρυφερά λόγια για να εισχωρήσεις στα ακρότατα
Να σαι καλά
Σε ονειρεύτηκα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈφτυσες στο χώμα φτιάχνοντας πηλό
και δυό καπάκια μου βαλες
για βλέφαρα στα μάτια.
Eυγενία μου, αυτοί σου οι στίχοι κι εμένα με άγγιξαν απίστευτα...νομίζω πως τα ποιήματά μας έχουν κάποια συγγένεια...τι λες?
Eίναι το ποίημα-θαύμα,όπως λεει & η Μέριλ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα έχει διαστάσεις πανανθρώπινες.Μόνο από αυτη τη σκοπιά μπορώ να το δω,γιατί αλλιώς θα το μείωνα.Διδάσκεις ποίηση!
Αυτό σου λέω μόνο,γιατί αν συνεχίσω θα χαλάσω όλη την ομορφιά του ποιήματος & δεν θέλω.
Καλό βράδυ & Σ/Κ !
Meril,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ`ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, καλές στιγμές είναι όπως τις λες. Εισχωρώντας στα ακρότατα αλλοτε μας θέλγει κι αλλοτε μας απομακρύνει. Εμένα από πάντα με συνάρπαζε το πρώτο...Ανθρωπος των ορίων δηλ.! (Στο Πολυτεχνείο περασα ένα μαθημα υδραυλικής μ-ε άριστα που βασίζονταν σε όρια ακριβώς γιατί μου ήρθε η φλασιά -και το περάσαμε 5 στους/ις 500...)
Αλεξ,
από πάντα αναρωτιόμουν γιατί η Μαρία θεοποιείται. Μα ακριβώς γι αυτό ,γιατί "εβγαλε " αυτή τη καταβολή. (Kατά τα λοιπά είναι φεμινιστικό το ποιημα, και πανανθρώπινο βεβαίως βεβαίως...!)
Χριστίνα,
χαρηκα για την επίσκεψη έχουμε κοινά ούτως ή άλλως
(και το βουνό!!)
Εχεις πρόσκληση στο μπλογκ μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι'εσύ Αλεξ.
φιλιά
Μας ενωσες με τ΄αστρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανα , Μαρία ή Μαριάμ
οπως κι αν σε ονόμασαν
θαύμα θνητό του σταυρωμένου αιώνα ...
Ell,
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για τη πρόσκληση θα το προσπαθήσω...
Ματθαίε,
σταυρωμένες στους (πολλούς) Αιωνες για να το πω και πιο ξεκαθαρα ,
θύμα αλλά και θαύμα
θνητό κι αθάνατο μαζί!
ΜΑΤθασίε αναπολώ τα ομαδικά ποιηματα που γραφαμε μαζί! Βρε να το κανουμε πάλι!!!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ μπορούμε να το κάνουμε πάλι Ευγενία! Αλίμονο! Από ποιον θα χαμε τάχα ανάγκη; Πολύ εύκολο γαρ. Ανοίγουμε πχ ένα συλλογικό μπλογκ σε όσους μας αρέσει & κάνουμε το κέφι μα ς & θα μαστε & αφεντικά του εαυτού μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠειράζει που απάντησα εγω;
Την καλημέρα μου σε όλους.
Με πρόλαβε ο αγαπητός μου Αλεξ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγενία ... και ποιος δεν τα αναπολεί
ηταν απιστευτες αυτές οι στιγμές Ποιητικής χημείας που μας ένωσαν .
Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για την σκέψη :)