Αφιερώνεται στη manicdepression
με πολλή αγάπη
γιατί αυτό το καιρό
απουσιάζει
κι είναι
τόσο αισθητή
η απουσία της....
Ακούσαμε
για του Σιλωάμ τη κολυμπήθρα
-είπα να σε πάω κι εκεί παιδί μου,
να θεραπευτείς.
Με πόση υπομονή
περίμενα να σε βουτήξω
κι όταν κατέβηκε ο Άγγελος
πέταξε προς το μέρος μου
και μου `πε:
«Ύπαγε τέκνον μου,
εθεραπεύθης! »
«Μα, εγώ Κύριε είμαι η συνοδός»
Του αποκρίθηκα,
κι ένιωσα να βλέπω
μ` άλλα μάτια.
Του κάκου σ` έψαξα
ανάμεσα στους ευπαθείς.
Παιδί μου εσύ
έτρεχες με χίλια…
Ωραίο & όπως πάντα προσεγμένο & καλογραμμένο,Ευγενία.Με συγκίνησε.Κάπου αισθάνθηκα-εκει στη μέση του ποιήματος- να "πιάνεται" η καρδιά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ ΝΑΙ! Ευγενία ναι! Μα είσαι τόσο καίρια στην ποίησή σου.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλεξ/ Μεριλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν προλαβαίνω να αναρτήσω και με προλαβαίνετε!!! Να πω για μια άλλη φορά ότι αισθάνομαι υπόχρεη τόσο για τα ..μπόλικα σχόλια όσο και για την αμεσότητα...
Nα σαι καλά βρε Ευγενιά! Αντε θα το μαρτυρήσω εγώ, γιατί η Μέριλ ντρέπεται...βάλαμε κάμερες στο μπλογκ σου & μόλις πας να αναρτήσεις σε βλέπουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο πολύ σε αγαπάμε! Καλο Σ/Κ !
Λοιπόν να σας προσλάβουν -λέω εγώ-τεχνικούς , γιατί τώρα τελευταία ακούω και για κάμερες στις διαδηλώσεις του ασφαλιστικού... Μόνο προσέξτε να βάλετε τους παραμορφωτικούς φακούς της ποιησης- τη.."λογοτεχνική θολούρα" που λέι και μια φίλη. από τέτοια νομίζω διαθέτετε μπολικη...καλοί λογο-τεχνες γαρ κι οι δυο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήEυγενία καλημερούδια (βλέπεις πονηρά προσπαθώ να σου κοιμήσω τις υποψίες....)
ΑπάντησηΔιαγραφή