Καιρός το γκρίζο σκίουρο
να διώξεις,
που εδώ και χρόνια διαχειμάζει
στων δέντρων τα κουφώματα
συλλέκτης ξηρών ωρών,
λέξεων και πράξεων αδηφάγος.
Κάθε που
ένα καρπό διαρρηγνύει
του χειμώνα σπρώχνει τη μονοτονία,
μα τώρα την αρμονία διασαλεύει
των ήχων της άνοιξης που έρχεται.
Λέω άμεσα να συγκαλέσεις
την εαρινή σύναξη των οικολόγων
για τη προστασία
του γκρίζου σκίουρου,
γιατί καθώς αυτοί θα μελετούν
τα μέτρα ώστε να μη τελεί
υπό εξαφάνιση,
τ` αηδόνια κι οι καρδερίνες
θα σ` ευγνωμονούν
που απάλλαξες το δάσος
από διασπάσεις των αρμονικών τους.
Με ποιόν είσαι μη το φανερώνεις!
«Αμ έπος , αμ έργον»
κανέλλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπορώ παρά να πάρω ,φοβάμαι, θέση.
τον γκρίζο σκίουρο ,αν τον εξαφανίσουμε,αν αφήσουμε τ'αηδόνια και λοιπά ωδικά να περιγράφουν συνεχώς το γαλανό τ' ουρανού..έχει νόημα η ζωή μας ή έστω η ύπαρξη καθαυτή των ωδικών;;
Σωστή η θέση, προς τούτο και η σύναξη των οικολόγων..Για τη σωτηρία του!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λέω άμεσα να συγκαλέσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήτην εαρινή σύναξη των οικολόγων
για τη προστασία
του γκρίζου σκίουρου,
γιατί καθώς αυτοί θα μελετούν
τα μέτρα ώστε να μη τελεί
υπό εξαφάνιση,
τ` αηδόνια κι οι καρδερίνες
θα σ` ευγνωμονούν
....
Με ποιόν είσαι μη το φανερώνεις!
«Αμ έπος , αμ έργον» " !
Κακώς απομονώνω στίχους... Συγχώρα με.Δεν μου αρέσει να πετσοκόβω δημιουργίες, μα αποφάσισα στο εξής να κάνω οικονομία λόγων ( για αυτό έκλεισα οριστικά & αμετάκλητα & τα σχόλια στα μπλογκς μου επίσης).
Τούτο το ποίημα σου για μένα είναι συνέχεια μια ΕΥΓΕΝΙΚΗΣ - ΕΥΓΟΝΙΚΗΣ γραφής & το συνδέω άρρηκτα με τα 2 προηγούμενα πόστς σου...
Σταλάζει πόνο μεγάλο το ποίημα...& θα ρχομαι σιωπηρά να το διαβάζω όπως & το προπροηγούμενο ποστ σου. Σιωπηρά & αμίλητα γιατί κι ο πόνος ατομικός και συλλογικός ...στις μέρες μας ( μέρες που σε ολόκληρον τον κατεστραμμένο μας πλανήτη της ηδυπάθειας & του καναπέ πληθαίνει μέρα με τη μέρα ο κόσμος που τρώει από τα σκουπίδια παντού πια!) & είναι πολύ σοφή & εύστοχα βαλμένη στο τέλος η ρήση σου :
" Με ποιόν είσαι μη το φανερώνεις!
«Αμ έπος , αμ έργον» " !
Σοφή, γιατί όλα τα πλακώνει η φοβέρα του Μεγάλου Αδελφού που είναι πανταχού παρών & τα σκιάζει η σκλαβιά του για ένα ξεροκόμματο...( εδώ αναβίωσε & η πειρατεία στις μέρες μας!!!)& θέλει αρετή & τόλμη να βγεις μπροστά & να τα πεις ,γιατί όλοι εχουν συνηθήσει πια να λουφάζουν...σαν "βολεψάκηδες" & για τους άλλους & για τον πλανήτη " βρε δε βαριέσαι ,αδελφέ" που έλεγε κάποτε & το άσμα!
Να σαι καλά , Ευγενία.Πολλά είπα πάλι συμπάθα με. Καλό βράδυ.
Λοιπόν θα σας φανερώσω το μυστικό. Πριν δύο χρόνια παρακολουθούσα κάτι "βιωματικά" σεμινάρια για γονείς και πάνω στην "ομαδική" δουλειά που κάναμε ζωγράφισα ένα δέντρο με ένα σκίουρο στη κουφάλα του και κάτι πιτσιρίκια να σκαρφαλώνουν. Ελεγα τί να αντιπροσωπέυει για μενα ο σκίουρος, ώσπου το βρήκα! Λοιπόν ο σκίουρος είναι συλλέκτης, όλων τών που εμεπιριών περισυλλέγουμε μέσα στα δικά μας "κουφώματα". Έχεις δίκηο που μιλάς για τον Μεγάλο αδελφό..Καιρός να φύγει ο γκρίζος σκίουρος από μέσα μας, οι "οικολόγοι" να τον προστατέψουν, τούτη η πλευρά μας που δεν πετάει τίποτε -που ανακυκλώνει- όμως οι καρδερίνες κλπ ωδικά να βρουν τόπο επιτέλους να ακουστεί η φωνή τους, δηλ.η πιο δημιουργική πλευρά μας. Και δω μέσα πέφτεις για τους αντιγραφείς, τους μη αυθεντικούς...Ας είναι: Ο χώρος της ποιησης αλλά κι ο καλλιτεχνικός χώρος είναι γεμάτος από τέτοιους. Κάποια στιγμή θα ξεσκαρτάρει ο τόπος για να ακουστούν οι φωνές των ωδικών.,
ΑπάντησηΔιαγραφή@Αριάδνη:
Τους χρειαζόμαστε τους σκίουρους για αΝ ΜΑς ΘΥΜΊΖΟΥΝ ΤΙς ΜΈΡΕς ΤΙς ΣΚΟΤΕΙΝΈς..
Και πώς να πάρει κανείς θέση; Εγώ λέω ν' αφήσουμε τη φύση στην ησυχία της, κι αυτή θα βρει και πάλι το δρόμο. Μέρα καλή
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα ,γλυκιά κανέλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω σκάσει στην κυριολεξία γιατί για κάποιον λόγο που δεν ξέρω και ενώ στον κατάλογο των αναγνωστών του νυχτερινού "υπάρχεις"(!!)..βγήκε η ένδειξη στην αρχική σελίδα!
τι μπορώ να κάνω,ξέρεις;;;
φιλάκια
Κατερίνα
Κατερίνα καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ πατάω πάλι στο λινκ με τους αναγνώστες σου και βγαίνει κανονικά το μπλογκ μου στη "εαρινή σύναξη.." κ.λ.π
Λακη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμ`άρεσε το σκεπτικό σου!
Πράγματι αφήνοντας "τη φύση" να κάνει τα δικά της-δηλ.να υποάρχουμε έστει εντελώς φυσικά κι αβίαστα , όπως είμαστε πραγματικά- χωρίς να συλλέγουμε σα το σκίουρο "ξηρούς καρπούς" η φύση τελικά θα κάνει τη δουλειά της, δε θα χρειαστεί η σύναξη των "οικολόγων!"
Καλή σου μέρα και συγγνώμη για τη καθυστέρηση δεν είμαι πολύ συνεπής στο μπλογκ μου τελευταία...
Kαλό μεσημέρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνακαλύπτω μια όμορφη, δημιουργική παρέα με την επισκεψή μου στον όμορφο δημιουργικό χώρος σου Κανέλλα.
Όσο για τη φύση υποκλίνομαι στο μεγαλείο της αλλά νομίζω οτι την παραθυμώσαμε και μας ανταποδίδει τα όσα εισέπραξε από εμάς...!
Καλή συνέχεια στη μέρα σου.
Όλγα από "χΑΡΤαετό"
Ολγα χαίρομαι επίσης για τη παρέα σου, μου άρεσε και η δικής σας ιστοσελίδα http://xartaetos.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι θα τη βάλω άμεσα λινκ. Σου κάνω αφιέρωση το παλίο ποστ :"Σκισμένοι χαρταετοί" κάνε copy-paste στον περιηγητή σου, το παρακάτω:
http://kanella16.blogspot.com/2007/12/blog-post_05.html
Κανέλλα μου σε ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό και πολύ συγκινητικό!
Αν μου το επιτρέψεις θέλω να το αναρτήσω.
Χαίρομαι ιδιαίτερα για τις δημιουργίες σου.Χαιδεύουν και ψιθυρίζουν τόσο τρυφερά τόσα πράγματα!
Όταν έχω ελεύθερο χρόνο ζωγραφίζω και προσπαθώ να αξιοποιήσω οτι οι άλλοι θεωρούν άχρηστο.
Να είσαι καλά,θα τα λέμε συχνά.
ΟΛΓΑ
Oλγα ευχαρίστησή μου να "ταξιδεύουν" τα ποιηματα καισ`άλλες ιστοσελίδες! Ειδικάη δική σας, που είναι συλλογική κιολας, και μάχεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που μας ενώνει και η τέχνη, γιατί η ποιηση όπως φαίνετι είναι κοινή αγαπημένη!
Καλό μεσημέρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉδη πετάνε στον Ηλιουπολίτικο ουρανό οι " σκισμένοι χαρταετοί" σου!
Τι σύμπτωση, πλησιάζει και η μέρα τους η Καθαρά Δευτέρα!
Σε ευχαριστώ Κανέλλα μου.
Είχα κάνει τις προάλλες ένα εκτενές σχόλιο εδώ ,αλλά τελευταία στιγμή τι έκανα-δεν ξέρω- & δεν καταχωρήθηκε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μαι πιο σύντομος τώρα.
Διαβάζοντας τις περιστάσεις συγγραφής του παρόντος κειμένου σου ξαναθυμήθηκα αυτό με το οποίο χαρακτηρίζω τη γραφή σου την "βιοποικιλότητά" της που είναι μια διαρκής αναγέννησή της γραφής σου μέσα από νέα σύμβολα-μοτίβα που το ένα παραπέμπει στο άλλο κ.ο.κ.
Και αυτό φυσικά είναι δείγμα πηγαίας & αυθεντικής γραφής που δένει το ένα κείμενο σου με το άλλο με άρρηκτη συνέχεια. Να μετά τις εξηγήσεις που έδωσες ξαναβλέπω στο κείμενό σου τον " Πιτσιρίκο" σου!
Ήθελα να διορθώσω & κάτι που είπα στο α! σχόλιο μου εδώ -λαμβάνοντας υπόψη το απαντητικό σου σχόλιο στο προηγ. ποστ σου-λες πως με την "ΠΕΡΟΎΚΑ" μάλλον κάτι ξορκίζεις...
Ναι, έτσι είναι & αυτό δείχνει την άρρηκτη συνέχεια των κειμένων σου σε κάθε μορφή λόγου που γράφεις και πέρα από ΕΥΓΕΝΙΚΗ η γραφή σου είναι λοιπόν ΑΛΕΞΕΥΓΟΝΙΚΗ !
Με το πρόθεμα "αλεξι-" διώχνεις κάτι και ταυτόχρονα προστατεύεις από αυτό με τη γραφή σου!
Γράφε λοιπόν ,να διδασκόμαστε & μεις!
Καλή Σαρακοστή !
Υ.Γ:
Πολύ μου άρεσε & το δικό σου μπλογκ η στήλη : ιστολόγια που παρακολουθώ . Το βλέπω & σε άλλα & μου αρέσει πολύ.Γενικά τα μπλογκς μου θέλουν ένα λίφτινγκ ,μα χρόνο δεν έχω για να κάτσω να δω πώς γίνεται αυτή η στήλη...
Αλεξ,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε ισοπέδωσες στη κυριολεξία με το τελευταίο σου αυτο σχόλιο και την "Αλευξευγονική"γραφή!!!!Είσαι "μέσα" εκατό τοις εκατό και γω σου λέω πάλι για μια ακόμη φορά πόσο καλά διαβάζεις "κάτω από τις λέξεις"!
Για το "Πιστιρίκο" θα συμφωνήσω επίσης!
ΚΑλή σαρακοστή, με χαρταετούς ΟΧΙ σκισμένους!
Να σαι καλά, Ευγενία μου. Λέω αυτά που βλέπω απλώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κείμενα τα γράφεις εσύ. Εγώ προσπαθώ να τα δω & να τα ξαναδώ πάλι κάτω από πολλές προοπτικές.
Και τα δικά σου τα κείμενα τα κείμενα προσφέρονται. Είναι ένας διηνεκής αντικατοπτρισμός του ενός πάνω στο άλλο κ.ο.κ.
Αν δεν δώσεις -ας πούμε- χρονολογία γραφής του καθενός εμείς αν βάλεις ένα κουίζ για το με ποια σειρά γράφτηκε το καθένα θα την "πατήσουμε" σίγουρα αφού το ένα γεννιέται μέσα από το άλλο & αντίστροφα και μέσα από αυτά όλα συγκλίνουν στο ένα & μοναδικό πρόσωπο του σκηνοθέτη που είσαι ΕΣΥ, για να παραφράσω τη ρήση τη φοβερή του Αγγελόπουλου στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης τον περασμένο ΣΕΠΤ σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα & τα δρώμενα στην "Σκόνη του Χρόνου".
Γράφε ,γράφε να μαθαίνουμε άσκηση στη γραφή!
Καλή Σαρακοστή & πάλι!